ธรรมะเตือนสติ

พระอเสขะ คือ ผู้ที่หมดความยึดถือทุกสิ่ง - มู. ม. ๑๒/๖/๔. ภิกษุ ท. ! ภิกษุใด เป็นพระอรหันต์ ผู้สิ้นอาสวะแล้ว อยู่จบพรหมจรรย์ ทำกิจที่ต้องทำสำเร็จแล้ว มีภาระ อันปลงลงแล้ว มีประโยชน์ของตนอันตามบรรลุถึงแล้ว มีสังโยชน์ในภพสิ้นไปหมดแล้ว เป็นผู้หลุดพ้นแล้ว เพราะรู้โดยชอบ ภิกษุแม้นั้น ก็ย่อมรู้ชัดแจ้ง ซึ่ง ดิน น้ำ ไฟ ลม โดยความเป็น ดิน น้ำ ไฟ ลม เมื่อรู้ชัด แจ้ง ซึ่ง ดิน น้ำ ไฟ ลม โดยสักแต่ว่าเป็น ดิน น้ำ ไฟ ลม แล้ว ย่อมไม่เป็นผู้หมายมั่น ซึ่ง ดิน น้ำ ไฟ ลม ไม่หมายมั่นใน ดิน น้ำ ไฟ ลม ไม่หมายมั่น โดยความเป็น ดิน น้ำ ไฟ ลม ไม่หมายมั่นว่า ‘ดิน น้ำ ไฟ ลม เป็นของเรา’ ดังนี้ จึงไม่เป็นผู้เพลิดเพลินยิ่งซึ่ง ดิน น้ำ ไฟ ลม. ข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า ? เราขอตอบว่า “เพราะว่าดิน นํ้า ไฟ ลม เป็นสิ่งที่ภิกษุผู้อรหันต์ขีณาสพนั้น ได้รู้รอบแล้ว” ดังนี้แล. (ในสูตรนี้ได้ตรัสสิ่ง เป็นที่ตั้งแห่งความยึดถือ นอกไปจากดินน้ำไฟลมอีก คือภูตสัตว์ เทพปชาบดี พรหม อาภัสสรพรหม สุภกิณหพรหม เวหัปผลพรหม อภิภู อากาสานัญจายตนะ ฯลฯ เนวสัญญานาสัญญายตนะ สิ่งที่เห็นแล้ว-ฟังแล้ว-รู้สึก-รู้แจ้งแล้...